اقتصاد چین از اواخر قرن بیستم به تندی تغییر کرده و همواره در حال رشد است. بطوریکه در سال 2010 از چین بعنوان دومین اقتصاد بزرگ جهان و یک بازیگر اصلی در اقتصاد جهانی نام برده شد و این در حالیست که میلیونها تن هنور در فقر شدید زندگی می‌کنند و مشکلات زیربنایی نیز در چین ادامه دارد. بیش از ۵۰ ٪ مردم چین کشاورزند. صنعتگران ۲۴٪ و کارمندان و بازرگانان۲۶ ٪ نیروی کار فعال این کشور را تشکیل می‌دهند. با این وجود حدود ۲۰۰ میلیون نفر از مردم چین با درآمد روزانه کمتر از یک دلار زندگی میکنند. صنایع اصلی چین بسیار گ;سترده و شامل محصولات آهن و استیل، زغال سنگ، ماشین آلات، پترولئوم، اسباب بازی، کفش و لوازم الکترونیکی و اتومبیل است. برنج، گندم، سیب زمینی، ذرت، بادام زمینی، چای، ارزن، جو، کتان، ماهی و خوک فرآورده‌های اصلی کشاورزی هستند. صادرات عمده چین ماشین آلات، پوشاک، کفش، اسباب بازی، سوخت معدنی، مواد شیمیایی و واردات آن ماشین آلات، مواد شیمیایی، آهن و استیل و سوخت معدنی است.

حجم اقتصاد چین در سال ۲۰۰۷ از ژاپن بیشتر بود و طبق آمارهای جهانی پس از آمریکا یعنی در مقام دوم جهان قرار می‌گیرد. چنانچه رشد کنونی اقتصادی چین همچنان ادامه یابد، چین از نظر اقتصادی، در حال رسیدن به آمریکا یعنی بزرگ‌ترین اقتصاد جهان است و باید خود را برای مقابله با پیامدهای سیاسی و اقتصادی این موضوع آماده کند. چین از کشورهای جنوب شرق آسیا است که از اواسط دهه 1970 میلادی، سیاست آزاد سازی اقتصاد را در پیش گرفت و از شرایط بسته اقتصادهای سوسیالیستی به تدریج فاصله گرفت. این کشور طی دو دهه گذشته تلاشهای بسیاری را در راستای اصلاح ساختار اقتصادی و آزاد سازی اقتصاد کشور به عمل آورد و بسیاری از موانع تجارت خارجی و جذب سرمایه گذاری خارجی را از سر راه برداشت و در همین حال تقاضای ع;ضویت در موافقت نامه عمومی تعرفه و تجارت (گات) و سپس در سازمان جهانی تجارت ( WTO ) را دنبال کرد. این كشور پس از الحاق به سازمان تجارت جهانى (WTO) توانست بازارهاى بیشترى را با كالاهاى خود به تصرف درآورد. این الحاق به چین فرصت این را داد كه بتواند با استفاده از سیاست هاى تجارى خاص خود و نیز كالاهاى ارزان قیمت حتى به بازار كشورهایى چون آمریكا و ژاپن كه كالاهایى به مراتب بهتر و با كیفیت تر تولید مى كنند نفوذ كند.

و بالاخره كالاهاى چشم بادامى هاى جنوب ش;رق آسیا به تبعیت از تولید توسط نیروی کار ارزان، آنچنان ارزان است كه حتى وضع قیمت پایه و وضع تعرفه هاى سنگین بر روى اجناس چینى تاثیرى بر عدم ورود آنها به كشورها نداشته باشد. از خلال دندان و ماژیك رنگى گرفته تا ماشین آلات سنگین مورد استفاده در كارخانجات از نوع چینى را مى توان در بازار مشاهده كرد و در حال حاضر معدود كشورهایى را مى توان یافت كه در بازارهاى آنها كالاهایى با مارك (Made in China) وجود نداشته باشد ...